O gdybym miała rzekę...

"Daj mi strumieni bez końca i stopy w skrzydła zmień, o gdybym miała rzekę, co zabierze mnie...". Ta piosenka Joni Mitchell jest ze mną od początku roku. Śpiewałam ją na naszym zimowym koncercie. Rzeka w piosenkach, które znam, zawsze pełni symboliczną rolę drogi życia, otwartej przestrzeni, nieograniczonych możliwości, mijającego czasu i uciekających chwil. W tej piosence rzeka ma ratować przed smutkiem i samotnością. A rzeka Drawa znów połączyła grono przyjaciół. Harcerski zlot mikołajkowy był pełen wrażeń i emocji. Bal karnawałowy wyzwolił takie pomysły na stroje, że po prostu pękaliśmy ze śmiechu i zachwytu. Prezentów było bardzo dużo, w tym sporo rękodzieła szydełkowego, decoupagowego i kulinarnego. Uwieńczeniem imprezy była "Pięćdziesiątka" naszej druhny Smoczycy. Były wspomnienia, wzruszenia i łzy. Moje prezenty dziergałam wytrwale i teraz już mogę pokazać je na zdjęciach, bo trafiły do właściwych rąk.

Herbaciane róże, które dostałam po koncercie, sprawiły mi ogromną przyjemność, szczególnie, gdy za oknem szarość i ciemność, one rozświetlały cały pokój:) Błękitna chusta już ogrzewa ramiona niebieskookiej anielskiej blondynki. Anioł, mam nadzieję, czuwa nad spokojem bonińskiego domu. Cukierki ze słoiczków słodzą smutki codzienności, a herbatka ze sweterkowych kubeczków rozgrzewa w zimowe wieczory. Do zdjęć pozuje miś mojej córki, znaleziony pod choinką, szydełkowy obrus, który ma lekko 60 lat oraz koronkowe gwiazdki, choinka i kawałek pianina. Rozpoczął się nowy rok, mam nadzieję, że będzie lepszy, że smutków będzie mniej, czego sobie i wszystkim życzę.